Ολοκληρώθηκε το Σάββατο 4/12/2010 η συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ με την υπερψήφιση των εισηγήσεων του προεδρείου που αφορούν το πρόγραμμα δράσης του επόμενου διαστήματος. Η Ολομέλεια του Γενικού Συμβουλίου (πρόεδροι Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών) εκπροσωπώντας το σύνολο της εργατικής τάξης της χώρας επιβεβαίωσαν την ενότητα και αποφαστικότητα των εργαζόμενων να αντιπαλέψουν αγωνιστικά τις αντεργατικές, κυβερνητικές πολιτικές. Πολιτικές που εκπορεύονται απ’ το νεοφιλελεύθερο διευθυντήριο των Βρυξελλών και επιχειρούν να ισοπεδώσουν τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα όλων των ευρωπαίων πολιτών.
Τα σημαντικότερα θέματα που υπερψηφίστηκαν από την συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου είναι:
- Εντατικοποίηση των παρεμβάσεων – ενημερώσεων σε όλους τους χώρους δουλειάς και την προετοιμασία για την καλύτερη δυνατή και μαζική συμμετοχή όλων των εργαζόμενων στην απεργία και στο συλλαλητήριο στις 15/12/2010.
- Αποφασιστική και δυναμική αντιπαράθεση σε κάθε προσπάθεια (Τρόικας, ΣΕΒ, κυβέρνησης) ανατροπής και κατάργησης των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και της ΕΓΣΣΕ.
- Υπεράσπιση και διασφάλιση του Ν1876/90 και ειδικότερα στο θέμα υποχρεωτικότητας και εκτελεστικότητας των ΣΣΕ.
- Αύξηση των εισοδημάτων (μισθών και συντάξεων) με άμεση επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους και ειδικότερα τους χαμηλοσυνταξιούχους.
- Ενεργητικές πολιτικές ενίσχυσης των ανέργων, αναπροσαρμογή και αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του κατώτατου μισθού, διπλασιασμός του χρόνου καταβολής του και επέκταση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλο το χρόνο ανεργίας.
- ’μεσες και αποτελεσματικές πολιτικές για την ενίσχυση της απασχόλησης, την απόκρουση των απολύσεων και της ανεργίας. Ειδικότερα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες επιβάλλεται να εφαρμοστούν «έκτακτα μέτρα» τόνωσης της ανάπτυξης και της απασχόλησης με αναπτυξιακά, οικονομικά μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με κονδύλια που πρέπει και μπορούν να προέλθουν από τις χρηματιστηριακές «ληστρικές», κινήσεις των κεφαλαίων και των αγορών της κερδοσκοπίας.
- Απόκρουση και αποτροπή των γενικευμένων ιδιωτικοποιήσεων – εκποιήσεων, των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, καθώς και των σχεδιαζόμενων απολύσεων και μειώσεων μισθών με αλλαγές και καταργήσεις συλλογικών συμβάσεων
- Ποινικοποίηση και αυστηρή τιμωρία, φοροδιαφυγής, φοροκλοπής, εισφοροδιαφυγής, εισφοροκλοπής, παραοικονομίας, καρτέλ αγορών, λαθρεμπορίου καυσίμων, απόκρυψης και εξαγωγής καταθέσεων και κεφαλαίων.
- ’μεσα, αυστηρά και αποτελεσματικά μέτρα πάταξης της ακρίβειας, των μονοπωλιακών συμπεριφορών και δράσεων, μείωση και όχι αύξηση των τιμολογίων των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (ενέργεια, νερό, εισιτήρια, υπηρεσίες υγείας, παιδείας, κ.α)
- Ενίσχυση του ΣΕΠΕ για τον έλεγχο, την εφαρμογή και την αυστηρή τιμωρία των αντεργατικών, εργοδοτικών συμπεριφορών που καταπατούν βάναυσα τα καθημερινά δικαιώματα των εργαζομένων.
Το μέγεθος των προβλημάτων, η επίθεση κατά των δικαιωμάτων μας, κατά των συνδικάτων και των συνδικαλιστικών στελεχών και οι πρωτόγνωρες δύσκολες συνθήκες που βιώνουν οι εργαζόμενοι και η ελληνική κοινωνία επιβάλλει σε όλους τους φορείς (συνδικάτα, παρατάξεις, εργαζόμενους) τη μέγιστη δυνατή ΕΝΟΤΗΤΑ και ΔΡΑΣΗ στη βάση των κοινών προβλημάτων μας. Αυτό είναι το βασικό και γενικό αίτημα – απαίτηση όλων των εργαζόμενων για την υπεράσπιση των βασικών και θεμελιακών δικαιωμάτων μας. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε επιβάλλεται η ενίσχυση και η ισχυροποίηση των συνδικάτων μας.
ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ Η ΔΥΝΑΜΗ
ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ Η ΝΙΚΗ
6/12/2010
Επισυνάπτεται στις αποφάσεις – εγκρίσεις του Γενικού Συμβουλίουτης ΓΣΕΕ, το περιεχόμενο της επιστολής 3-12-2010 προς την Υπ. Εργασίας
κα.Λούκα Κατσέληκαι στον Ομότιμο Καθηγητή Α.Π.Θ. κ. Κουκιάδη.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Προς Αθήνα 3-12-2010
Ι.Δ.Κουκιάδη
Ομοτ.Καθηγητή Α.Π.Θ.
Κύριε Καθηγητά,
Όπως καλά γνωρίζετε οι συζητήσεις που έχουν γίνει αφορούσαν αποκλειστικά και μόνο στη διαμόρφωση πλαισίου που θα ξεπερνούσε τις παράλογες απαιτήσεις της «Τρόϊκα» για νομοθέτηση κατίσχυσης όλων των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών χωρίς κανένα περιορισμό.
Μια τέτοια νομοθέτηση θα διέλυε κυριολεκτικά το πλαίσιο λειτουργίας και τ’αποτελέσματα των συλλογικών διαπραγματεύσεων όπως έχουν κατοχυρωθεί με το Ν.1876/90 και γι’αυτό είμαστε απολύτως αρνητικοί.
Εντούτοις παρά την αντίθετη συμφωνία όλων των εταίρων η «Τρόϊκα» επιμένει και απαιτεί να καταργηθεί η επέκταση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Αν αυτό συμβεί τότε με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμεθα όχι απλώς στην κατίσχυση των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών, αλλά στην κατάργηση των συμβάσεων και της συλλογικής προστασίας των εργαζομένων και την ανάδειξη των ατομικών συμβάσεων εργασίας ως ρυθμιστή των όρων εργασίας.
Προαπαιτούμενο λοιπόν για οποιαδήποτε συζήτηση αποτελεί η δέσμευση ότι θα ισχύσει η μόνη συμφωνία που υπάρχει μέχρι στιγμής μεταξύ των ενδιαφερομένων (ΓΣΕΕ – ΣΕΒ- ΓΣΕΒΕΕ – ΕΣΕΕ) και η οποία έχει γραπτά δοθεί στην κ. Υπουργό Εργασίας ότι δηλαδή θα εξακολουθήσουν οι ΣΣΕ να επεκτείνονται ως υποχρεωτικές για όλους.
Ως προς τη σχεδιαζόμενη ρύθμιση είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε για τους παρακάτω λόγους:
Α.- Δεν προσδιορίζονται βασικά κριτήρια που θα πιστοποιούν ότι μία επιχείρηση κινδυνεύει. Η πραγματικότητα δείχνει ότι οι επιχειρηματίες σε ευρεία κλίμακα χρησιμοποιούν την κρίση ως πρόσχημα για να απαιτήσουν περικοπές και κατάργηση δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Αυτή και μόνο η παρατήρηση θ’αρκούσε για απόρριψη της σχεδιαζόμενης νομοθετικής ρύθμισης καθώς δημόσια διατυπωμένη θέση μας αποτελεί η ανάγκη νομοθέτησης θεσμικού πλαισίου για τη διάσωση επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας («οδικός χάρτης» διάσωσης) όπου όλα τα μέρη θ’αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους δηλ. οι εργοδότες, οι Τράπεζες, το κράτος και οι εργαζόμενοι.
Γιατί θα πρέπει πριν προσδιοριστεί τι θα βάλουν εργοδότες, Τράπεζες, κράτος να πηγαίνουμε κατευθείαν στους εργαζόμενους;
Δεν θα σας διαφεύγει το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι σε πραγματικές καταστάσεις κρίσης επιχειρήσεων και προγραμμάτων διάσωσής τους ταυτόχρονα με τη διάσωση των θέσεων εργασίας σε πλείστες όσες περιπτώσεις «έβαλαν πλάτη» και υπέστησαν θυσίες.
Β.- Προτείνεται – από τη πλευρά των εργοδοτικών οργανώσεων – ποσοστό μείωσης που προσδιορίζεται σε 12%, δηλ. γενικευμένο «κουστούμι» περικοπής που και απαράδεκτο είναι και ενάντια στην λογική της διαπραγμάτευσης.
Γ.– Αποκλείεται να λειτουργούν αθροιστικά και περικοπές μισθών και διάφορες ελαστικότητες (π.χ. διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής κ.ά.). Θα πρέπει ρητά ν’απαγορεύονται κατά τη διάρκεια ισχύος της σύμβασης ειδικών συνθηκών οι ελαστικές μορφές απασχόλησης.
Δ.- Και στο φλέγον θέμα των απολύσεων και της διατήρησης των θέσεων εργασίας που αποτελούν και το σοβαρότερο ενδιαφέρον της εργατικής πλευράς επισημαίνουμε ότι:
- Ο επιχειρηματίας να μην έχει τη δυνατότητα να κάνει πρώτα τις απολύσεις και μετά να ζητά και σύμβαση ειδικών συνθηκών. Θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη ότι δεν έχει αυτό το δικαίωμα, αν το προηγούμενο διάστημα (π.χ. 6 μηνών) έχει προβεί σε απολύσεις.
- Θα πρέπει να προβλέπεται ρητά ότι ο επιχειρηματίας κατά τη διάρκεια ισχύος της ειδικής σύμβασης θα διατηρήσει τις θέσεις εργασίας και δεν θα προβεί σε απολύσεις. Η ποινή γι’ αυτή την παράβαση θα πρέπει να είναι η αυτοδίκαιη ακύρωση της ειδικής επιχειρησιακής σύμβασης και ότι οι εργαζόμενοι θα επανέρχονται στο καθεστώς κάλυψης από την κλαδική τους σύμβαση.
Ε.- Μετά το χρόνο ισχύος (και της ενδεχόμενης παράτασης) πρέπει να προβλέπεται αυτόματη επαναφορά στο καθεστώς που τότε θα προβλέπει η κλαδική σύμβαση Εργασίας.
Όλα όσα σας προανέφερα αποτελούν το «σκληρό πυρήνα» των απόψεων που εκφράζω και δημοσίως αλλά βεβαίως η τελική απόφαση θα ληφθεί στα όργανα διοίκησης της ΓΣΕΕ αφού προηγουμένως η Κυβέρνηση φέρει την τελική της πρόταση υπό μορφή Ν/Σ, γιατί όπως ξέρετε στο θέμα αυτό ανεξαρτήτως των συζητήσεων μεταξύ των φορέων, αφορά κυρίως στη διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Κυβέρνηση και την «Τρόικα».
Για όλα αυτά θεωρώ αδιανόητο να υπάρχει Κυβέρνηση, Υπουργός, Υπηρεσιακός παράγοντας που θ’αποδεχθεί τη νεοφιλελεύθερη «ιδέα» των πολιτικών εκπροσώπων των δανειστών μας να διαλύσουν –εκτός των άλλων- και το πλαίσιο της συλλογικής προστασίας των εργαζομένων που είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Γιάννης Παναγόπουλος
