Κανένα εθνικό σχέδιο δεν μπορεί να έχει πιθανότητες επιτυχίας – και πολύ περισσότερο να έχει εθνική και κοινωνική στήριξη – αν συνεχιστεί η άνιση κατανομή των βαρών, η επιβάρυνση των μισθωτών και συνταξιούχων ενώ οι υπεύθυνοι, oι έχοντες και κατέχοντες, εξακολουθούν να πίνουν «στην υγειά των κοροΐδων».
Ο εξορθολογισμός των δημοσιών δαπανών είναι αναγκαίος αλλά η δημοσιονομική λιτότητα, οδηγεί σε λιτότητα όλη την οικονομία της χώρας με ένταση της ύφεσης η οποία έχει άμεσο αποτέλεσμα την εκτεταμένη ανεργία και την καταστροφή του κοινωνικού ιστού.
Με στόχο την ενίσχυση των ανέργων, την ανάπτυξη για την καταπολέμηση της ανεργίας, την άμεση επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης με προτεραιότητα τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους μισθωτούς που καθημερινά ζουν τον εφιάλτη της απόλυσης, των διαθεσιμοτήτων και τη μείωση του πενιχρού εισοδήματος, την υπεράσπιση του Δημόσιου οικονομικού χώρου, των δικτύων και των υποδομών αλλά και των αδιαπραγμάτευτων κοινωνικών αγαθών (πχ. ενέργεια, νερό κ.α), το κίνημα των εργαζομένων, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις με τη ΓΣΕΕ θα συνεχίσουν και θα εντείνουν τους αγώνες.
Ο «στενός κορσές» του μνημονίου αποδεικνύεται όχι μόνο άδικος αλλά και αναποτελεσματικός. Μόνον αν ο δημοσιονομικός εξορθολογισμός συνδυαστεί με πολιτικές που θα καταστήσουν το δημόσιο χρέος βιώσιμο και διαχειρίσιμο υπάρχει ελπίδα. Στο ζήτημα αυτό οι ευθύνες της Ευρώπης και των συντηρητικών πολιτικών της είναι δεδομένες.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ