Οι εργαζόμενοι, τα σωματεία, οι Ομοσπονδίες και η ΓΣΕΕ χρησιμοποιούν τις απεργίες και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις ως “έσχατο μέσο”, διότι πλήττονται βάναυσα από την εφαρμογή των επαχθών όρων των μνημονίων που καταργούν ακόμα και τα πιο στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.

Κανείς εργαζόμενος δεν θέλει να χάνει το μεροκάματο και το ένσημό του.

Κανένα συνδικάτο δεν κλείνει το ιστορικό κέντρο της Αθήνας από “χόμπι”.

Κανένα συνδικάτο δεν θέλει να δημιουργεί πρόβλημα στις μικρές επιχειρήσεις και στους συναδέλφους μας που εργάζονται σ’ αυτές.

Έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει ότι ο διάλογος αποτελεί βασικό συστατικό της δημοκρατίας και χαρακτηριστικό γνώρισμα των πολιτισμένων λαών. Όταν η πολιτεία τον χρησιμοποιεί προσχηματικά για να καλύψει τα υπαρκτά ζητήματα που η ίδια δημιουργεί ή εντείνει, τότε το αίτημα του Υπουργού πρέπει να διαβιβαστεί προς την Κυβέρνηση, ώστε να δοθούν λύσεις στα πολύ σοβαρά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η κοινωνία, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι δοκιμάζονται καθημερινά από την εφαρμογή της “ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ”, μιας λάθους συνταγής που υποτιμά την ίδια την ζωή μας.

Το Σ.Κ. και οι εργαζόμενοι διακατέχονται από αίσθημα ευθύνης και αυτογνωσία που την ξεπερνούν μόνο όταν κάποιοι εξαντλούν τις αντοχές, την υπομονή και τα όρια τους. Ως εκ τούτου, κάθε σκέψη ή προσπάθεια απαγόρευσης των απεργιακών κινητοποιήσεων, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους.

Άλλωστε, οι μαζικές διαδηλώσεις του οργανωμένου Συνδικαλιστικού Κινήματος διαθέτουν ισχυρή περιφρούρηση απομονώνοντας και παρεμποδίζοντας κάθε “στοιχείο” βανδαλισμού που επιδιώκει να “παρεισφρήσει” στις τάξεις του.