Τον Δεκέμβριο του 2015, χώρες από όλο τον κόσμο θα συναντηθούν στο Παρίσι υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για να σφραγίσουν μια νέα παγκόσμια συμφωνία για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Πριν αυτήν την κρίσιμη σύνοδο κορυφής, η ΓΣΕΕ μέλος των Ευρωπαϊκών συνδικάτων επαναλαμβάνει τα βασικά αιτήματά της στα συμβαλλόμενα μέρη, και ειδικότερα στην ΕΕ, η οποία πρέπει να συνεχίσει να διαδραματίζει ηγετικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις.
Νομικές δεσμεύσεις για όλα τα μέρη που βασίζονται σε κοινές αλλά διαφοροποιημένες ευθύνες
Κρατώντας την υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από τους 2 ° C απαιτούνται φιλόδοξα μέτρα, προκειμένου να απαλλαγεί ο κόσμος από την χρήση άνθρακα έως το τέλος του 21ου αιώνα, σύμφωνα με τις συστάσεις της έκθεσης αξιολόγησης της IPCC. Ως ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, η διάσκεψη για το κλίμα του Παρισιού, πρέπει να παραδώσει μια νομικά δεσμευτική συμφωνία που αποτελείται από σταθερές, σαφείς και ανάλογες δεσμεύσεις για το 2030 από όλα τα συμβαλλόμενα μέρη, ανάλογα με τις κοινές αλλά διαφοροποιημένες ευθύνες. Το COP 21 πρέπει επίσης να παραδώσει ένα αξιόπιστο οδικό χάρτη που συνδυάζει στόχους για τις εκπομπές μακροπρόθεσμα και ενδιάμεσους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν από τις διάφορες κατηγορίες χωρών.
Η διάσκεψη του Παρισιού θα πρέπει επίσης να επιταχύνει τη βραχυπρόθεσμη δράση κατά της κλιματικής αλλαγής με την εξασφάλιση των υφιστάμενων δεσμεύσεων, ιδίως στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Κιότο.
Η Δίκαιη Μετάβαση και η αξιοπρεπής εργασία θα πρέπει να είναι μέρος της συμφωνίας
Η μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα προς μια οικονομία χωρίς εκπομπές άνθρακα δεν μπορεί να γίνει χωρίς μια ταυτόχρονη αλλαγή της αγοράς εργασίας. Τοποθετώντας την Δίκαιη Μετάβαση και την αξιοπρεπή εργασία στο επίκεντρο της συμφωνίας του Παρισιού θα αποδείξει τη δέσμευση των συμβαλόμενων μερών να αντικαταστήσουν τη σημερινή τεχνολογία με χρήση ορυκτών καυσίμων, με μια ισχυρή κοινωνική ατζέντα που περιλαμβάνει επένδυση σε δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας, συμμετοχή των εργαζομένων, έμφαση στην περιβαλλοντικές δεξιότητες και προγράμματα σπουδών, κοινωνική προστασία και σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων. Δημιουργώντας μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα είναι μια επιθυμητή προοπτική για όλους μας και είναι το κλειδί για τη διασφάλιση της δημόσιας στήριξης για αυτή τη μετάβαση.
Οι πλούσιες χώρες πρέπει να ηγηθούν στον παγκόσμιο αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, όχι μόνο με τη δραστική μείωση των εκπομπών τους αλλά και με την υποστήριξή τους στις φτωχότερες χώρες στις οποίες απαιτείται η εφαρμογή μέτρων μετριασμού και προσαρμογής. Αυτό σημαίνει ότι οι αναπτυγμένες χώρες πρέπει να τηρήσουν τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις που ανέλαβαν στην Κοπεγχάγη. Είναι προφανές, ωστόσο, ότι αυτές οι δεσμεύσεις δεν θα παρέχουν επαρκείς πόρους για την αντιμετώπιση των οικονομικών αναγκών που δημιουργούνται από την αλλαγή του κλίματος. Η φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, το μερίδιο των εσόδων από ευέλικτους μηχανισμούς, χρηματοδοτικές συνεισφορές των διεθνών μεταφορών, και η σταδιακή κατάργηση των επιζήμιων επιδοτήσεων για το περιβάλλον είναι τρόποι δημιουργίας πρόσθετων χρηματοδοτικών πόρων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Δημόσια ταμεία, αλλά και όλα τα είδη των ιδιωτικών επενδύσεων θα πρέπει να συμβάλλουν στη μετάβαση προς μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά τρόπο που να είναι κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνος.
Η συμμετοχή όλων των μερών πρέπει να προωθηθεί και να αναγνωρισθεί
Η μετάβαση απαιτεί πρώτα από όλα τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων, καθώς οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν να διαδραματίσουν έναν ισχυρό ρόλο στις αλλαγές που αυτή θα επιφέρει για την αγορά εργασίας. Από το Ρίο, το 1992, η διασφάλιση της ευρείας συμμετοχής του κοινού στη λήψη αποφάσεων έχει αναγνωριστεί ως σημαντική προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Για το σκοπό αυτό, η Ατζέντα 21 προσδιορίζει εννέα μεγάλες ομάδες της κοινωνίας των πολιτών και προωθεί την ενίσχυση του ρόλου των εργαζομένων και των συνδικάτων τους. Εξασφαλίζοντας μια περιεκτική και ισορροπημένη εκπροσώπηση των ομάδων αυτών είναι πλέον μια κοινή πρακτική στο πλαίσιο του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών και στα κείμενα της UNFCCC δεν θα πρέπει να αποτελεί εξαίρεση. Η συμφωνία του Παρισιού πρέπει να προωθήσει σταθερά και να αναγνωρίσει τον ρόλο που διαδραματίζουν όλες οι μεγάλες ομάδες, και ιδίως οι συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων
Η συμφωνία για το κλίμα που θα προκύψει, θα πρέπει να σέβεται τα δικαιώματα του ανθρώπου και των εργαζομένων. Όλοι οι μηχανισμοί, θα πρέπει να βασίζονται στη δημοκρατική λήψη αποφάσεων και στη διασφάλιση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις χώρες. Οι δράσεις μετριασμού δεν πρέπει να θίγουν το δικαίωμα στη γη, στο νερό, στην οικονομικά προσιτή ενέργεια και σε άλλα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων και των τοπικών κοινοτήτων.
