Αισθάνομαι την ανάγκη να επισημάνω για μια ακόμα φορά ότι από αυτή τη διαπραγμάτευση είχαμε απουσίες.
Η πρώτη απουσία – την έχω πει – είναι η ελευθερία. Δεν έγινε με ελευθερία. Έγινε κάτω από ένα καθεστώς που διαμόρφωσε ένα ασφυκτικό αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που ψήφισε κατ΄εντολή της Τρόικα η Κυβέρνηση. Που περιόρισε ασφυκτικά το θεσμό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και γι΄αυτό το πρώτο που έχω να πω είναι ανεξαρτήτως του πώς κρίνει ο καθένας τη συλλογική σύμβαση, κρατήσαμε ζωντανό το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων.
Στην προηγούμενη συνάντηση έλειπε ο ΣΕΒ. Αυτή τη φορά ήρθε, αφού στο ενδιάμεσο με παπαγαλάκια του διέδιδε στα μέσα ότι ευθύνεται η ΓΣΕΕ και ο Παναγόπουλος που δεν ήρθε στη συνάντηση. Απεδείχθη ότι δεν ήρθε στην προηγούμενη συνάντηση γιατί στο μυαλό του έχει διαγράψει το θεσμό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης. Αυτό που μας πρότεινε, ένα πρωτόκολλο συμφωνίας δεν έχει καμία σχέση με το θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Και βεβαίως πάλι παρατηρήθηκαν απουσίες συνδικαλιστικών παρατάξεων, παρά τις πολιτικές νουθεσίες που εγίνοντο προς τον ΣΕΒ ότι έπρεπε να έρθει και να συζητήσει με τη ΓΣΕΕ. Ας είναι.
Το αποτέλεσμα είναι προϊόν ανάγκης. Οφείλω όμως να υπενθυμίσω σε όλους και ιδίως σε αυτούς που κατ΄επάγγελμα μας κατακρίνουν, ότι η ΓΣΕΕ και οι εκπρόσωποί της δεν έχουν υπογράψει καμία μείωση μισθών, καμία συλλογική σύμβαση που να έχει μειώσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατακρίνουμε όσους υπέγραψαν κάτω κι αυτοί από καθεστώς ανάγκης.
Η ΓΣΕΕ προσπάθησε και σε αυτή τη σύμβαση να σώσει μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό των μνημονιακών πολιτικών ότι μπορεί. Πρέπει να ξέρετε ότι αύριο το πρωί αν δεν υπεγράφετο η Σύμβαση εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι θα έχαναν ένα επιπλέον 10% από την αμοιβή τους. Ίσως να μην είναι κατόρθωμα ότι διεσώθη, αλλά είναι κάτι. Εμείς δεν επενδύουμε στη φτώχεια και στην καταστροφή, δεν επενδύουμε στα προβλήματα, αλλά στην επίλυση των προβλημάτων.
Η σύμβαση είναι ετήσια, ανατρέχει από 1/1 μέχρι 31/12/2013 και είναι στην ευχέρεια των μερών με απλή δήλωση να επεκταθεί για έναν ακόμα χρόνο.
Η σύμβαση αυτή όσον αφορά στο επίδομα γάμου δεν αφορά μόνο στα μέλη. Γιατί ότι αναφέρεται στην Εθνική πλέον Σύμβαση είναι ισχυρή βούληση των μερών να διατηρηθεί ισχύοντος του ν.1766/1988 όπου εκεί το ανάλογο άρθρο που θέσπισε το επίδομα γάμου με εθνική σύμβαση έχει αντιγραφεί η εθνική σύμβαση λέξη προς λέξη στο νόμο.
Αυτή τη στιγμή για να γνωρίζετε υπάρχει νόμος και υπάρχει ταυτόχρονα και εθνική σύμβαση που το καλύπτει. Όποιος το αμφισβητεί θα πρέπει να αλλάξει τον νόμο και να πάρει την ευθύνη αυτός που αλλάζει τον νόμο που είναι προϊόν συλλογικής σύμβασης.
Πρέπει να είναι καθαρό, δεν αφορά μόνο τα μέλη. Είτε είναι μέλος είτε δεν είναι ο εργοδότης υποχρεούται να το δίνει.
Όσον αφορά τα θεσμικά όπως γνωρίζετε στη μετενέργεια, ακόμα και σ΄αυτή την κολοβή μετενέργεια που έχει θεσπίσει η Κυβέρνηση, τα θεσμικά δεν θίγονται. Εντούτοις όταν τα θεσμικά περάσουν σε ατομική σύμβαση είναι στην ευχέρεια του κάθε εργοδότη ανά πάσα στιγμή να πιέζει ή να εκβιάζει τον εργαζόμενο να παραιτηθεί των θεσμικών του δικαιωμάτων. Γιατί είναι ατομική σύμβαση. Με τη νέα ρύθμιση όλα τα θεσμικά που περιλαμβάνονται στις μέχρι τώρα υπογραφείσες συλλογικές συμβάσεις εξακολουθούν να ισχύουν.
Επαναλαμβάνω αυτά έγιναν μέσα σ΄αυτό το πολύ δύσκολο περιβάλλον και σε κλεμμένο, κυριολεκτικά, χρόνο. Αύριο, έληγε η μετενέργεια. και όπως γνωρίζετε, η ΓΣΕΕ έχει κάνει εδώ και μήνες προσπάθεια να γίνει αυτή η συζήτηση, να δοθούν λύσεις αλλά όλοι νόμιζαν ότι υπάρχει ώρα, υπάρχει καιρός κι απ΄ ότι διαπιστώσαμε η εργοδοτική οργάνωση, ο ΣΕΒ, που συνήθως έδινε τον τόνο, νόμιζε ότι ήταν ο καλύτερος τρόπος για να ενταφιαστεί ο θεσμός της ΕΓΣΣΕ. Ευτυχώς δεν έστερξαν οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις, ούτε η ΓΣΕΕ και έτσι, μέσα σ΄αυτές τις συνθήκες έχουμε κρατήσει ζωντανό το θεσμό. Και πιστεύω πως θα αλλάξουν οι συσχετισμοί, πως θα αλλάξουν τα πράγματα, είτε πολιτικά είτε πολιτικά και κοινωνικά, και τότε αυτοί οι θεσμοί ως εργαλεία διαπραγμάτευσης θα αποδειχτούν χρήσιμα και πολύτιμα.
