Εργαζόμενες και εργαζόμενοι,

Συνταξιούχοι /  Άνεργοι,  

Νέοι και νέες,

Βρισκόμαστε μπροστά σε μία από τις χειρότερες και σκληρότερες αντι-μεταρρυθμίσεις του εργατικού δικαίου στη χώρα μας, αυτή που ξεδιπλώνεται μπροστά μας στο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας με τον παραπλανητικό τίτλο «Για την Προστασία της Εργασίας…».

Το νομοσχέδιο αυτό εισάγεται μετά από την 10ετή μνημονιακή λιτότητα και μέσα σε μία υγειονομική κρίση όπου τα δυσμενή αποτελέσματά της στην οικονομία και στην αγορά εργασίας,  δεν έχουν φανεί ακόμα, ενώ καλούνται οι εργαζόμενοι να πληρώσουν μονομερώς τις επιπτώσεις της πανδημίας.

Αυτό το Ν/Σ έρχεται να αποτελειώσει την εργατική τάξη, κάνοντάς την ένα απλό γρανάζι στην κερδοφορία των μεγαλοεργοδοτών, που ωφελούνται πολλαπλά από αυτό.

Το σχέδιο της κυβέρνησης έχει ως βασική φιλοσοφία, την ισχυροποίηση του ατομικού έναντι του συλλογικού εργατικού δικαίου  και αυτό είναι ότι πιο αναχρονιστικό!

Εισάγει διατάξεις που ακόμα και συντηρητικοί κύκλοιτις καταδίκασαν.

Αποθεώνει την ευελιξία στην εργασία, θεωρώντας ψευδώς ως ισότιμα μέρη, τον εργοδότη με τον εργαζόμενο.

Κυρίαρχα, διαλύει πλήρως την κοινωνική και οικονομική συνοχή των εργαζομένων, που θα δουλεύουν περισσότερο, φτηνότερα και τελικά χωρίς την προστασία της συλλογικής έκφρασης να διαπραγματευτεί με τον εργοδότη, θα ελλοχεύει ο κίνδυνος απώλειας της θέσης εργασίας τους.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Με το Ν/Σ αυτό πετιούνται ως δόλωμα ορισμένες ρυθμίσεις που αφορούν ζητήματα βίας και παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, τη συμφιλίωση της οικογενειακής με την επαγγελματική ζωή, την τηλεργασία, την ψηφιακή κάρτα, έχοντας όμως κενά και παραλείψεις, που στην πραγματικότητα ακυρώνουν κάθε θετική προσέγγιση.

Από την άλλη εισάγονται μία σειρά από διατάξεις που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό από όλες τις απόψεις.

Ενδεικτικά αναφέρω 8 σημεία:

1ον .- Διευθέτηση χρόνου εργασίας:
Αυτή θα μπορεί πλέον να εφαρμόζεται με συμφωνία εργοδότη -εργαζόμενου.

Δηλαδή ο ουσιώδης όρος που αφορά στο χρόνο εργασίας, θα μπορεί να ρυθμίζεται πλέον όχι με συλλογική, αλλά με  ατομική σύμβαση εργασίας, όπου ο εργοδότης είναι κυρίαρχος.

Έτσι, με την ψήφιση του ΣχΝ, θα του παρασχεθεί ένα ακόμη εργαλείο για την περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας, και την αποφυγή πληρωμής υπερεργασίας και υπερωριών.

Πιστεύει κανείς σοβαρά, ότι ο εργαζόμενος θα μπορεί να αρνηθεί την πρόταση του εργοδότη να υποβάλει, αίτημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας χωρίς συνέπειες;

Με τον τρόπο αυτό, η ρύθμιση του χρόνου εργασίας και η καταστρατήγησή του έρχεται στα χέρια του εργοδότη, ο οποίος θα μπορεί να προχωρά κατά το δοκούν σε διευθετήσεις.

Με τη ρύθμιση αυτή, παρακάμπτονται οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, παραβιάζεται η συλλογική αυτονομία τους και πλήττεται η συνδικαλιστική δράση και η λειτουργία τους. Πλήττεται  η συνδικαλιστική ελευθερία ενώ παράλληλα δεν θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, θα επέλθει μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, μέσω μη πληρωμής της επιπλέον εργασίας τους κατά τις περιόδους αυξημένης απασχόλησης.

Με την αποδυνάμωση της Επιθεώρησης Εργασίας και την απουσία ή δυσχέρεια ελέγχων, το μέτρο θα οδηγήσειστην πραγματικότητα, σε παραβίαση των ορίων της επιτρεπόμενης ημερήσιας και εβδομαδιαίας απασχόλησης, και έτσι καταστρατηγήται το 8ωρο

2ον.- Κυριακή: Η διεύρυνση με το ΣχΝ του καταλόγου των επιχειρήσεων που θα μπορούν να λειτουργούν νόμιμα και τις Κυριακές, οδηγεί σε συρρίκνωση της Κυριακάτικης αργίας, με όλες τις συνέπειες για την επαγγελματική και ιδιωτική ζωή των εργαζομένων.

Λίγες πλέον είναι οι επιχειρήσεις που δεν θα μπορούν να εργάζονται την Κυριακή, λες και το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ο ελλιπής χρόνος εργασίας τον οποίο πρέπει να τον αναπληρώσουμε και με την Κυριακάτικη εργασία.

Ο οικογενειακός προγραμματισμός καταστρέφεται, η ένταση της εργασίας αυξάνεται, οι επιπτώσεις στην υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων θα είναι συντριπτικές.

3ον.- Απαλλαγή από την παροχή εργασίας με την καταγγελία με προειδοποίηση:

Με τη ρύθμιση αυτή, προϊόν πανούργων εγκεφάλων στο Υπουργείο Εργασίας, ορίζεται ότι σε περίπτωση καταγγελίας με προειδοποίηση, ο εργοδότης θα έχει δικαίωμα να μην αποδέχεται τις υπηρεσίες του εργαζόμενου μέχρι το τέλος της προθεσμίας προειδοποίησης, οπότε και θα του δώσει τη μισή αποζημίωση.

Υπό τον μανδύα της απαλλαγής του εργαζομένου από την παροχή εργασίας κατά το διάστημα της προειδοποίησης, η οφειλόμενη αποζημίωση απολύσεως μειώνεται εμμέσως (συνυπολογιζομένων όλων των παροχών και κρατήσεων) από 10% έως 38% (ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας).

Κι αυτό γιατί ο εργοδότης, «απαλλάσσεται» από τον απολυθέντα εργαζόμενο άμεσα (χωρίς δηλ. να αναμείνει την παρέλευση του χρονικού διαστήματος προειδοποίησης), επομένως επέρχονται αμέσως οι συνέπειες της κανονικής απόλυσης με την καταβολή (συνολικά: μισθοί προειδοποίησης και μισή αποζημίωση) μικρότερου ποσού από αυτό που θα κατέβαλε σε περίπτωση χωρίς προειδοποίηση καταγγελίας.

Για παράδειγμα, εργαζόμενος με μισθό 1.000 € μικτά με προϋπηρεσία 16 ετών στον ίδιο εργοδότη, θα λάμβανε 12 μισθούς αποζημίωση επί κανονικής καταγγελίας της σύμβασης, ενώ τώρα θα λάβει 4 μήνες αποδοχές (του διαστήματος προειδοποίησης) και στο τέλος 6 μισθούς αποζημίωση, συνολικά 10 μήνες, η μείωση δηλ. ανέρχεται σε 20%.

Έτσι, με τη σχεδιαζόμενη ρύθμιση διευκολύνονται οι εργοδότες να εφαρμόσουν την με προειδοποίηση καταγγελία μόνο προσχηματικά, μειώνοντας παρά ταύτα το συνολικό κόστος της απόλυσης.

4ον .- Απολύσεις:

Η μεγάλη σφαγή γίνεται στο δίκαιο των απολύσεων.

Κι αυτό γιατί πλέον δεν θα προστατεύεται απολύτως η θέση εργασίας, αλλά θα μπορεί ο εργοδότης να δώσει μια πρόσθετη αποζημίωση στον εργαζόμενο που απέλυσε, και εκεί τελειώνει κάθε διεκδίκηση.

Ο εργαζόμενος μένει άνεργος, ο εργοδότης «ξεμπερδεύει» με ένα ποσό (που μπορεί να είναι μικρό αν η επιχείρηση αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες) και η ανάπτυξη έρχεται!

Το νομοσχέδιο όπως ήρθε στη Βουλή, μετά τις σφοδρές αντιδράσεις των συνδικάτων, διόρθωσε την εξωφρενική ρύθμιση της διαβούλευσης ότι η αποζημίωση μπορεί να δίνεται μειωμένη κατά 10%, 4 μήνες μετά την απόλυση, αλλά η ουσία είναι ότι πια οι απολύσεις είναι ευκολότερες, η δε προσφυγή στη δικαιοσύνη με τη γνωστή καθυστέρηση στις αποφάσεις, μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται!

5ον.- Προστασία συνδικαλιστικής δράσης:

Το νομοσχέδιο δείχνει τα δόντια του και προσωπικά στους συνδικαλιστές, αφού μειώνει τόσο τον αριθμό αυτών που διατηρούν την όποια προστασία από την απόλυση, αλλά πλέον απελευθερώνει τις απολύσεις αυτών με την επίκληση απλώς ενός «σπουδαίου λόγου», ο οποίος πολύ εύκολα μπορεί να εφευρεθεί.

Το επιχείρημα που προέβαλε ο Υπουργός στο νομοσχέδιο που εισήγαγε στη Βουλή, ότι τα δικαστήρια σε προσφυγές απολυμένων συνδικαλιστών θα δικάζουν σε σύντομο χρόνο, δεν μεταβάλλει το ενδεχόμενο του «πογκρόμ» απολύσεων που θα έχουμε το επόμενο διάστημα, αφού πλέον καταργήθηκε ο προληπτικός έλεγχος από την Επιτροπή του άρθρου 15.

6ον.- Απεργία:

η απεργία πλέον γίνεται τόσο δύσκολη να πραγματοποιηθεί, ώστε θα ψάχνουμε με το κυάλι να βρούμε μία απεργία που θα κριθεί νόμιμη από τα Δικαστήρια!

Γίνεται πολυέξοδη, αφού απαιτείται δικαστικός επιμελητής,

–επικίνδυνη, αφού τα σωματεία και τα Διοικητικά τους συμβούλια, θα ευθύνονται με την περιουσία τους ακόμα και αν ένας τρίτος προβοκάτορας ασκεί «ψυχολογική βία» σε όποιον επιθυμεί να εργαστεί,

– πολύπλοκη, αφού θα απαιτείται δημόσιος διάλογος στις κοινωφελείς επιχειρήσεις, ο οποίος μπορεί να καθυστερήσει την κήρυξή της.

Από την άλλη, το λεγόμενο «Προσωπικό Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας», δηλ. η υποχρέωση να παράγεται το 1/3 του έργου που προσφέρει η συγκεκριμένη επιχείρηση προς το κοινό, ουσιαστικά εκμηδενίζει το απεργιακό δικαίωμα, αφού στερεί κάθε πίεση στον εργοδότη ο οποίος θα δουλεύει κανονικά.

Και στο τέλος, αν δεν οριστεί το Προσωπικό αυτό, η απεργία θα βγει παράνομη, ως συνήθως!    

7ον. Προληπτική απαγόρευση απεργίας: Ο Υπουργός επεφύλασσε μια έκπληξη στο νομοσχέδιο που έστειλε στη Βουλή: Ορίζεται ότι άν απεργία ή στάση εργασίας που έχει κηρυχθεί από πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση κριθεί παράνομη, δεν επιτρέπεται, μετά την έκδοση της απόφασης, η κήρυξη απεργίας κατά του ίδιου εργοδότη και με ίδια ημερομηνία έναρξης από την αντίστοιχη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση.

Δηλαδή, απαγορεύει προληπτικά την απεργία που κηρύσσει άλλη οργάνωση, μόνο και μόνο για να φιμώσει το συνδικαλιστικό κίνημα και τον εργαζόμενο και να κλείσει κάθε περίπτωση πραγματοποίησής της.

8ον. Συλλογικές Συμβάσεις- ΟΜΕΔ:

Με χειρουργικό τρόπο ο Υπουργός καταργεί κάθε έννοια συλλογικών διαπραγματεύσεων ή ρυθμίσεων για την διαιτησία ορίζοντας ότι:

α) αν γίνει αγωγή κατά ενός συνδικάτου από οποιονδήποτε, ότι το συνδικάτο δεν νομιμοποιείται να υπογράψει ΣΣΕ, τότε οι διαπραγματεύσεις παγώνουν μέχρι να τελειώσει και το Εφετείο, δηλ. σε χρόνια!!!!

β) Το ίδιο πάγωμα υπάρχει αν γίνει αγωγή κατά της απόφασης Διαιτησίας του ΟΜΕΔ, πράγμα που σημαίνει ότι το συλλογικό εργατικό δίκαιο γκρεμίζεται, αφήνεται δε ελεύθερο πεδίο στην άναρχη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την διάλυση όλων των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Εργαζόμενες και εργαζόμενοι,

Οι διατάξεις αυτές είναι ανιστόρητες.

Η ιστορία όμως δεν βιάζεται.

Απεναντίας η ιστορία εκδικείται όσες κυβερνήσεις εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες και επιχειρούν να ισοπεδώσουν τους εργαζόμενους που αποτελούν την δημιουργική προωθητική δύναμη για την οικονομία και την κοινωνική ανάπτυξη.

Τα συνδικάτα, συνεπή στην ιστορία και στους αγώνες,θα ανταποκριθούν σε κάθε ευθύνη που τους αναλογεί.

Σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες προτάσσουμε ξανά τις δικές μας διεκδικήσεις, οι οποίες βασίζονται στις πραγματικές ανάγκες του κόσμου της μισθωτής εργασίας.

Στο πλαίσιο αυτό, το τεκμηριωμένο αίτημά μας για αύξηση του κατώτατου μισθού, συνιστά εργαλείο οικονομικής ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και συσπείρωσης των δυνάμεων της εργασίας μέσα στα συνδικάτα.

Η θεσμοθέτηση του κατώτατου μισθού μέσα από την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε είναι η ύψιστη προστασία των εργαζομένων.

Μεταξύ άλλων διεκδικούμε :

Συναδέλφισσες/οι,

Αν περάσει αυτό το έκτρωμα, η αγορά εργασίας που θα ξημερώσει την επόμενη ημέρα, θα είναι χαοτική, χωρίς κανόνες, με τον πανίσχυρο εργοδότη να ρυθμίζει όπως αυτός θέλει το χρόνο εργασίας, τον τρόπο πληρωμής, την ίδια την ύπαρξη της θέσης εργασίας και τελικά την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση του εργαζόμενου.

Με δεδομένη την υποβάθμιση του ΣΕΠΕ, ο εργαζόμενος θα καταντήσει δουλοπάροικος στην εργασία του, εξαρτημένος από τη βούληση του εργοδότη λόγω του φόβου της απόλυσης, με τα συνδικάτα σε δυσχερή θέση να τον προστατεύσουν.

Οι πρόεδροι των κομμάτων και οι βουλευτές που είναι εδώ, το συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι και τελικά η ίδια η κοινωνία πρέπει να δώσει τη μάχη και τον αγώνα της να μην περάσει το Ν/Σ αυτό που θα δώσει το τελικό χτύπημα στον εργαζόμενο της χώρας.  

Σήμερα, με την πανεργατική απεργία και τις συγκεντρώσεις σε ολόκληρη τη χώρα, στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση, αλλά και στους εργοδότες, ότι οι αντεργατικές διατάξεις ακόμα και αν ψηφιστούν δεν θα βρουν πεδίο εφαρμογής.

Οι μεγάλες νίκες της εργατικής τάξης κατακτήθηκαν στις πιο δύσκολες ιστορικές περιόδους. Με αυτήν την ιστορική αλήθεια καλούμαστε να αναμετρηθούμε και να φανούμε αντάξιοι. Με ενότητα μέσα από την διαφορετικότητα, το συνδικαλιστικό κίνημα καλείται να υπερβεί υπαρκτές αδυναμίες, να δώσει μάχες δημιουργικές, να ανακόψει τον αντιδραστικό και συντηρητικό κυβερνητικό κατήφορο, να δώσει ελπίδα και όραμα για νέες κατακτήσεις.    

Γιατί Συνάδελφοι,

με εξαθλιωμένους εργαζόμενους,

ανάπτυξη δεν γίνεται!!!        

Καλό μας αγώνα!