Από τις αρχές Σεπτεμβρίου βιώνουμε όλοι, κάθε μέρα και περισσότερο, τόσο στην καθημερινότητά μας όσο -κυρίως- στον ψυχολογικό τομέα, τα αποτελέσματα μιας δύσκολης συγκυρίας, εξαιτίας της διεθνούς χρηματοπιστωτικής ύφεσης, αλλά και των χρόνιων αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας.

Βλέπουμε τους συναδέλφους μας, τους πολίτες των υπόλοιπων κρατών της Ευρωπαïκής Ένωσης, να έχουν ήδη μπει μέσα στο «τούνελ της κρίσης» βιώνοντας απολύσεις, μειώσεις μισθών, διαθεσιμότητες, και άλλες πολλές, άκρως αρνητικές για τη ζωή του κάθε εργαζομένου εξελίξεις.

Εμείς, εδώ στην Ελλάδα, ακόμη οσμιζόμαστε πολλά από όσα μπορεί να γίνουν για εμάς, χωρίς εμάς.

Όμως, τουλάχιστον σύμφωνα με όσα λένε οι πολιτικοί και οι οικονομολόγοι σε διεθνές επίπεδο, ακόμη δεν έχουμε αντιμετωπίσει τα χειρότερα.

Και τα χειρότερα τα οποία αναμένεται να περάσουν και τα δικά μας σύνορα δεν αντιμετωπίζονται με τη λογική της αδράνειας, αλλά με μέτρα ενεργητικού χαρακτήρα με σθεναρή παρέμβαση του Κράτους, εκεί όπου η ελεύθερη αγορά τείνει να γίνει ή είναι ήδη ασύδοτη, καθώς και με ορθή αντιμετώπιση των πραγμάτων από αυτούς οι οποίοι έχουν «και το μαχαίρι και το πεπόνι», δηλαδή τους ισχυρούς επιχειρηματίες, τους διαχρονικά διορισμένους κυβερνητικούς παράγοντες αλλά και τους τραπεζίτες.

Αυτούς δηλαδή που έκαναν μέχρι σήμερα με τα λάθη τους ήδη τη ζωή μας δύσκολη τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος. Και που συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να δείχνουν σε αρκετές περιπτώσεις σκληρό, αντικοινωνικό πρόσωπο.

Α) ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Δυστυχώς αν και σαν παράταξη τα λέμε εδώ και χρόνια, σε κάθε ανακοίνωση και τοποθέτηση μας, βλέπουμε ότι ακόμη και σήμερα που όλοι οι διεθνείς οργανισμοί περιγράφουν με μελανά χρώματα τους μήνες που θα ακολουθήσουν, τόσο για την οικονομία μας όσο και για την ελληνική αγορά εργασίας, οι τραπεζίτες εξακολουθούν να τηρούν με μεγαλύτερη μάλιστα ένταση, μια κοινωνικά εκνευριστική στάση ακαμψίας. Με τις γνωστές εμμονές τους στη διαμόρφωση ακόμα και σήμερα υπερκερδών πάνω στις πλάτες των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικά στρωμάτων. Συνεχίζοντας μια καταχρηστική και άπληστη κερδοσκοπία, χωρίς στοιχειώδη κοινωνική υπευθυνότητα ή πατριωτισμό σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, που θα έπρεπε να δώσουν φτηνό χρήμα για να αντιμετωπιστούν ακρίβεια πληθωρισμός και οι όποιες συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Γιατί τελικά αναρωτιόμαστε όλοι :

• Πως γίνεται να μειώνονται κάθε τόσο τα επιτόκια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να πέφτουν στην διατραπεζική αγορά (euribor), και στην Ελλάδα τα επιτόκια να έχουν αυξηθεί στο 6,92%-τα στεγαστικά, στο 13%-επιχειρηματικά και στο 22%-οι πιστωτικές ; Όταν σε μεταξύ κοινών θνητών ο δανεισμός πάνω από 10% θεωρείται τοκογλυφία ; (Απόφ. Αρ.Πάγου 1219/2001).

• Πως γίνεται τα αντίστοιχα επιτόκια στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες να βρίσκονται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα; Αφού τα συστατικά για τον καθορισμό του επιτοκίου είναι τα ίδια για όλες τις χώρες, γνωστά όπως:

α)το κόστος χρήματος,

β)οι επισφάλειες (εκτός και αν σε μας αυθαιρετούν στην προσπάθειά τους να «πουλήσουν» όπως-όπως δάνεια και φορτώνουν στη συνέχεια τα λάθη τους σε μας τους υπόλοιπους),

γ) το κέρδος (που αυτή την περίοδο ε…, ας μην κερδοσκοπούν) και

δ) το λειτουργικό κόστος (που εδώ ας δεχτούμε ότι μπορεί να είναι λίγο

μεγαλύτερο, με τον ενισχυμένο δίχτυ προστασίας των εργαζομένων).

• Πως διαχρονικά επετράπη οι Τράπεζες να αυθαιρετούν χωρίς κανένα απολύτως ελεγκτικό μηχανισμό, ανεξέλεγκτες-να αποτελούν κράτος εν κράτη, και με χαριστικές μάλιστα διαχρονικά-από όλες τις Κυβερνήσεις- ρυθμίσεις σε βάρος του ΙΚΑ-και όλου του ελληνικού λαού;

• Πως η Δικαιοσύνη δεν έχει θέσει ένα στοιχειώδες όριο στην αισχροκέρδεια; Δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες στους επίσημους «τοκογλύφους»? Αυτό δεν είναι «ληστεία»;

Και ανεξάρτητα αν συμφωνούμε ή διατηρούμε επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα στην ανακούφιση και επανατροφοδότηση της οικονομίας με την εγγύηση-χορήγηση στις τράπεζες των 28 δις, μας εξοργίζει πραγματικά η άρνηση των τραπεζιτών-με χρήματα του Κράτους- να διευκολύνουν όσους συμπολίτες μας πλήττονται από την οικονομική κρίση,

Λέγοντας «όχι» απλά για να μην υποχρεωθούν :

• Σε έλεγχο από το κράτος των υπερκερδών τους, των πλειστηριασμών και των παρανόμων κατασχέσεων

• Σε έλεγχο στη διαμόρφωση των επιτοκίων, που αυξάνονται ακόμη κι αν όλος ο κόσμος βουλιάζει μέσα στο οικονομικό κενό το οποίο δημιούργησαν τα golden boys των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών οργανισμών

• Για να μην επιχειρήσει κανείς να βάλει ένα όριο στα τρελά μπόνους τους και στα stock options, από τα οποία κερδίζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο, σήμερα που η μεγάλη πλειοψηφία των νέων, των εργαζομένων, των συνταξιούχων και φυσικά των ανέργων, δεν καλύπτουν ούτε τις στοιχειώδεις καθημερινές τους ανάγκες.

Ανάμεσα σε αυτούς και ο διορισμένος από την Κυβέρνηση Πρόεδρος της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, αν όχι και ο επικεφαλής τους σαν Πρόεδρος της Ένωσης ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ Τραπεζών -αν θυμηθούμε την αντικοινωνική συμπεριφορά του στο ζήτημα της προσφυγής κατά της δικαστικής απόφασης για την συλλογική σύμβαση εργασίας με τον ΟΜΕΔ-αλλά και την άρνηση συνέχισης της συνεργασίας της ΕΤΕ με τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας με τη συνέχιση χορήγησης των ίδιων χαμηλότοκων στεγαστικών δανείων.

Της Τράπεζας που πρώτη απέστειλε εκβιαστικές επιστολές στους πελάτες της-γράφοντας στα παλιά της παπούτσια τη Δικαιοσύνη, δικαστικές αποφάσεις που έχουν κρίνει σαν καταχρηστικό τον όρο συμβάσεων να αλλάζουν κατά το δοκούν οι τράπεζες τις χρεώσεις. Καλώντας τους δανειολήπτες εντός τριάντα ημερών ή να αποδεχτούν τους νέους όρους αύξησης επιτοκίων, ή να καταβάλουν εντός τριάντα ημερών το δάνειό τους όσο μεγάλο ύψος και αν έχει. Γιατί διαφορετικά οι συνέπειες φυσικά στη συνέχεια θα είναι οι γνωστές εισπρακτικές εταιρίες με τους φουσκωτούς και τα δικηγορικά γραφεία που χρησιμοποιούνται για την είσπραξη των όποιων οφειλών (κατασχέσεις, πλειστηριασμοί, απειλές κλπ.)……

Και εδώ ρωτάω δημόσια, τους αρμόδιους Υπουργούς αλλά και την Δικαιοσύνη που έχουν υποχρέωση να προστατέψουν τους Έλληνες πολίτες…. Εκτός από…παραινέσεις και μηνύματα, τι μέτρα πήραν για να έχουν τελικά και κάποιο αποτέλεσμα;

Β)ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ

Οι επιχειρήσεις θα πρέπει να εξετάσουν τον τρόπο επιβίωσής τους αν θέλουν να επιβιώσουν, και αυτό δεν είναι φυσικά η αντιστάθμιση τυχόν μείωσης τζίρου ή όγκου πωλήσεων με την αύξηση των τιμών των προϊόντων. Ίσως θα πρέπει να στραφούν στην μείωση-συμπίεση των κερδών αυτήν την περίοδο, αφού είναι γνωστό ότι τα εισοδήματα δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν οι καταναλωτές ακρίβεια και συνεχή αύξηση τιμών, όταν υπάρχει για όλα ένα όριο-επίπεδο….

Και βλέπω με ιδιαίτερη χαρά, να υπάρχουν στελέχη όπως ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών να το ασπάζονται.

Και ακόμα αυτήν την περίοδο, :

• η «επικοινωνιακή» εν πολλοίς «εταιρική κοινωνική ευθύνη» στον προϋπολογισμό τους, ένα εργαλείο στα χέρια μεγάλων επιχειρήσεων για να επιδείξουν κοινωνική ευαισθησία σε θέματα π.χ. συνθηκών- περιβάλλοντος (για να είναι τα προϊόντα τους πιο αποδεκτά από τον καταναλωτή)

• ας μετατραπεί σε «εταιρική κοινωνική υπευθυνότητα» για να έχουν οι εργαζόμενοι την δουλειά τους, τα είδη επιβίωσης, και να ανταπεξέλθουν στους δανεισμούς και τις υπόλοιπες ανάγκες τους.

Στο σημείο αυτό θεωρούμε απαραίτητη την άμεση ενεργοποίηση της διαρκούς επιτροπής διαλόγου των κοινωνικών εταίρων, όπως αυτή περιγράφεται στην πρόσφατη ΕΓΣΣΕ, με σκοπό την εξεύρεση της δικαιότερης ισορροπίας στις σχέσεις των δυνάμεων της αγοράς (Εργοδότες-Εργαζόμενοι) για την αντιμετώπιση της κρίσης, βλέποντας καθημερινά τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Φοβούμαστε ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ πιο δύσκολοι για όλους, ειδικά εάν από τώρα δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης των δυσκολιών τις οποίες θα αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία, όταν θα αρχίσουν να γίνονται και στην πραγματική οικονομία της χώρας μας εμφανή τα σημάδια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής ύφεσης.

Ταυτόχρονα η εξελισσόμενη διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση φέρνει ακόμη πιο έντονα στο προσκήνιο και το ζήτημα της ακρίβειας. Με δεδομένο ότι η ήδη μειωμένη καταναλωτική ικανότητα των νοικοκυριών αναμένεται να εξασθενήσει ακόμη περισσότερο, η Πολιτεία καλείται να λάβει και νέα μέτρα υπέρ της προστασίας των ασθενέστερων.

Μαζί με την κυβέρνηση όμως, χρέος να συμβάλλουν και αυτοί με τη σειρά τους έχουν οι επιχειρηματίες για να διευκολύνουν τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα σε μια περίοδο οικονομικής κρίσεως.

Σήμερα παράλληλα με τα επιτόκια την ίδια πορεία ακολουθούν και οι τιμές των βασικών καταναλωτικών ειδών στα σούπερ μάρκετς. Οι ιδιοκτήτες τους, επιδιώκουν μόνο την συνέχιση των υπερκερδών τους, αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο εν μέσω μιας κατάστασης η οποία απαιτεί υψηλό βαθμό αλληλεγγύης από όλους για να ξεπεραστεί με τις λιγότερες απώλειες. Δημιουργώντας ακόμη και απέναντι στον πιο καλοπροαίρετο την εντύπωση ότι λειτουργούν με τη μορφή «καρτέλ», αφού μας λένε ότι δήθεν κατεβάζουν τις τιμές, ενώ την ίδια στιγμή το ράφι «παίρνει φωτιά» από τις απανωτές αυξήσεις, και σε ορισμένες όπως αποδείχτηκε περιπτώσεις-με διαφορετικές τιμές στο ταμείο.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς αυτά τα φαινόμενα δεν μπορούν να ελεγχθούν. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Τρόποι για να ελεγχθεί η ασυδοσία υπάρχουν, αρκεί να το θέλουμε.

Στην προκειμένη περίπτωση, για τον περιορισμό της ασυδοσίας η λύση βρίσκεται πίσω από το περιεχόμενο και το ρόλο των πιστωτικών σημειωμάτων με τα οποία πολλά σούπερ μάρκετς φθάνουν να έχουν κέρδος έως 120% -σε ορισμένες περιπτώσεις και περισσότερο ακόμη- πάνω από την αξία του προϊόντος.

Και για τον πολύ κόσμο που δεν γνωρίζει τι σημαίνει «πιστωτικό σημείωμα», που δεν το φαντάζεται καν, είναι πολύ απλό και έξυπνο αφού :

• τα σούπερ μάρκετς λαμβάνουν εκ των προτέρων, με τα κανονικά τιμολόγια, ειδικές τιμές από τους προμηθευτές τους, από τις επιχειρήσεις δηλαδή που πουλούν τα προϊόντα τους.

• Όμως, πέρα από αυτές τις μειωμένες τιμές, η μείωση του κόστους αγοράς των προϊόντων για τα σούπερ μάρκετς δεν σταματάει εκεί, αφού κάθε μήνα ή τρίμηνο ή εξάμηνο ή και χρόνο, τα σούπερ μάρκετς επιβάλλουν στους προμηθευτές να τους «κόψουν» πιστωτικά σημειώματα, με περαιτέρω μείωση της τιμής πώλησης των προϊόντων προς τα σούπερ μάρκετ πίσω από τη «βιτρίνα-πρόσχημα» της δήθεν προώθησης των αγαθών, της τοποθέτησης τους σε καλύτερο σημείο στο ράφι, των προσφορών, κ.λπ.

Στην πραγματικότητα αυτή είναι μια επιπλέον έκπτωση προς τα σούπερ μάρκετς, μια έκπτωση η οποία ποτέ δεν φθάνει στον καταναλωτή, αφού αυτός ήδη έχει πληρώσει ολόκληρη την πίτα…

Ας μπεί ένα τέλος σε αυτή την κατάσταση. Αλλωστε για την εφορία είναι εύκολο να εξετάσει τα πιστωτικά σημειώματα, να μπει ένας φόρος πάνω στις «εκπτώσεις» από τις οποίες μόνο τα σούπερ μάρκετς ωφελούνται με τα πιστωτικά σημειώματα, έχοντας στόχο:

• είτε να αναγκαστούν να προχωρήσουν εκ των προτέρων στην πραγματική μείωση των τιμών των ειδών πρώτης ανάγκης-στους καταναλωτές,

• είτε στην αναδιανομή τους στην συνέχεια μέσω της φορολογίας. προς τους οικονομικά ασθενέστερους.

Γ)ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Όσο αφορά τα όποια προβλήματα σε ελλειμματικές ΔΕΚΟ, και την εξυγίανση τους,-πάγια θέση μας- ας προηγηθεί πρώτα καταλογισμός ευθυνών σε πολιτικές, Πρόσωπα, Διοικήσεις, ακριβοπληρωμένους αποτυχημένους Μάνατζερ-Ειδικούς Συμβούλους-από το πουθενά, που δημιούργησαν τα προβλήματα και όχι στους εργαζόμενους με την απορρύθμιση των εργασιακών τους σχέσεων.

Όπως δεν μπορούν κάποιοι διορισμένοι τραπεζίτες να λειτουργούν σαν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, έτσι δεν νοείται και κάποιοι διορισμένοι Διοικητές ΔΕΚΟ να αυξάνουν τα τιμολόγια των ασθενέστερων εισοδηματικά, και την ίδια μάλιστα στιγμή να δίνουν και παχυλές αυξήσεις στους μισθούς τους…

Και μας προκαλεί έκπληξη στο χώρο της ΔΕΗ ο διορισμένος Πρόεδρός της με την αλαζονική συμπεριφορά του που κατέστησε την ΔΕΗ προβληματική επιχείρηση στον ενάμιση χρόνο της Διοίκησής του. Και ας επιχειρείται με «αυθόρμητη» συλλογή υπογραφών σε επίπεδο διορισμένων στην ιεραρχία στελεχών η στήριξη της όποιας παραμονής του.

Η προκλητική στάση του απέναντι στο κοινωνικό σύνολο με το να ζητά αύξηση των τιμολογίων με οποιοδήποτε πρόσχημα μέσα στην διεθνή αυτή οικονομική συγκυρία είναι τουλάχιστον απαράδεκτη, επικίνδυνη και θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη όλοι οι αρμόδιοι. Είναι θετικό ότι η Κυβέρνηση αποδοκίμασε τις εισηγήσεις του.

Με συνεχόμενες αυξήσεις τιμολογίων όλοι οι Έλληνες μπορούν να γίνουν επιτυχημένοι Manager.

Όπως δεν μπορούν λοιπόν σήμερα και κάποιοι «Μαμμωνάδες» να αφήνουν τα ασφαλιστικά ταμεία στην τύχη τους, να το παίζουν ήρεμοι όσο τα προβλήματα «κρύβονται κάτω από το χαλί» και να πετάνε το μπαλάκι των ευθυνών τους, στους πολιτικούς προϊσταμένους τους όταν πλέον έρχονται τα λάθη τους στην επιφάνεια. Και αρκεί κανείς να δει τι έχει γίνει σε πολλά ταμεία, όπως ο ΟΑΕΕ και το Ταμείο Πρόνοιας Δημόσιων Υπαλλήλων, σε σχέση με τα χρόνια τα προβλήματα, όπου ο Γενικός Γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν έκανε τίποτε για να δοθεί μια λύση, αν και κάθεται στη θέση του για περισσότερο από δύο χρόνια.

ΤΙ ΛΕΜΕ ΕΜΕΙΣ

Εμείς απέναντι στις δικές τους λογικές λέμε ΟΧΙ. Πιστεύουμε στις αρχές της ελεύθερης ιδεολογίας, η οποία ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στην ελευθερία της αγοράς και της παρέμβασης του Κράτους, εκεί όπου δημιουργούνται ανισορροπίες σε βάρος των ασθενεστέρων.

Δεν μπορούν να μετακυλούν το βάρος των αδυναμιών τους, στους απλούς πολίτες, στους ασθενείς εισοδηματικά πολίτες, καλώντας τους να «στενέψουν» ακόμη περισσότερο το ζωνάρι, όταν ήδη τους έχει «κοπεί η ανάσα» από τις πολιτικές λιτότητας της τελευταίας εικοσαετίας.

Και ας σταματήσουν τα κόμματα τους φτηνούς και ανέξοδους λαϊκισμούς. Ας σταματήσουν να ψεύδονται λέγοντας ότι υπάρχουν χρήματα στον κρατικό κορβανά. «Υπάρχουν χρήματα» άκουσα και εγώ να λένε. Όταν η Κομισιόν σήμερα λέει ότι η Χώρα μας δεν μπορεί να πάρει πρόσθετα μέτρα λόγω του δημόσιου χρέους-που έχει αποκτήσει τα προηγούμενα χρόνια, με ποιά υπευθυνότητα κάποιοι, ακόμη και Πρόεδροι κομμάτων, λένε τα δικά τους; Γιατί εμπαίζουν τον κόσμο και χειροτερεύουν την ήδη άσχημη ψυχολογία, όταν ο παράγοντας «ψυχολογία» είναι το Α και το Ω για τη λειτουργία της αγοράς; Μήπως νομίζουν ότι ο κόσμος πείθεται ότι όλα είναι ωραία, όπως του έλεγαν για 20 χρόνια, με τα γνωστά σε όλα, και με δική τους ευθύνη-αρνητικά σήμερα αποτελέσματα;

Πιστεύουμε ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή-ώρα υπευθυνότητας για όλους μας, και φυσικά και για όλα τα πολιτικά κόμματα να βρουν πέρα από ιδεοληψίες ή ευφάνταστες διαφορές κοινό τόπο και τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος, αντί να επενδύουν στην καταστροφολογία. Γιατί όλοι οι πολίτες, όλοι οι Έλληνες έχουμε ανάγκη για λύσεις και όχι για ευχολόγια ή δημιουργία τετελεσμένων που θα έχουν απλώς διαπιστώσεις εκ των υστέρων όπου η βλάβη θα είναι πλέον ανεπανόρθωτη για όλους.

Πρέπει λοιπόν στο σημείο αυτό να τονίσω ότι χαιρόμαστε που βλέπουμε τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να παίρνει πάνω του, προσωπικά ο ίδιος την υπόθεση από την επέκταση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, τους τρόπους αντιμετώπισής της, βλέποντας , ακούγοντας, ενδιαφερόμενος ουσιαστικά για την τύχη του κοινωνικού συνόλου. Παραβλέποντας σκοπιμότητες όσων προσπαθούν και αυτή ακόμα την δύσκολη στιγμή να εκμεταλλευτούν για ίδιο πολιτικό όφελος την κρίσιμη συγκυρία, προσπαθώντας να καλύψει τις όποιες αδυναμίες του συστήματος, αλλά και τις τυχόν ανικανότητες χειρισμού της υπόθεσης από πολιτικά ή και τεχνοκρατικά στελέχη. Επιτέλους είναι καιρός τα μηνύματα κοινωνικής ευαισθησίας που εκπέμπονται από εκείνον και οι πολιτικές κατευθύνσεις που χαράσσει, να διαπεράσουν το σύνολο του Διοικητικού μηχανισμού.

• Ας ξυπνήσουν λοιπόν όσοι τυχόν βλέπουν ακόμα την κοινωνία πίσω από τα φιμέ τζάμια των λιμουζίνων τους.

• Ας σταματήσουν να λειτουργούν ως Πόντιοι Πιλάτοι απέναντι στις ορέξεις των μεγάλων επιχειρηματικών και τραπεζικών συμφερόντων.

• Ας ασχοληθούν με το έργο το οποίο τους ανετέθη, αλλιώς να πάνε σπίτια τους.

Η κοινωνία επιζητά εδώ και τώρα ευαισθησία και διάθεση για την αντιμετώπιση των μεγάλων και χρόνιων προβλημάτων.

Με προκλητικούς Μαμμωνάδες, Αθασόπουλους, Αράπογλου και λοιπούς τραπεζίτες, Golden boys, Πλατινένιους Μάνατζερς, Γιάπηδες των Κολάρων, δεν αλλάζει το κλίμα και δεν αντιμετωπίζεται η κρίση. Απαιτούνται μέτρα ουσιαστικά για την ακρίβεια, τον έλεγχο των κερδοσκόπων και των τραπεζιτικών εκβιασμών.

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΟΥΣ

Όμως, εμείς, οι εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού κινήματος, έχουμε υποχρέωση & να βλέπουμε μπροστά, αλλά και να προτείνουμε μέτρα τα οποία έχουν πραγματικό όφελος για τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας. Στο πλαίσιο αυτό, κρίνοντας όσα έχουν ήδη γίνει, αλλά και διαβλέποντας όσα ακολουθούν, πρέπει να κάνουμε προτάσεις και να διεκδικήσουμε δυναμικά μια σειρά μέτρων για τους ασθενέστερους οικονομικά εργαζομένους, για τους έχοντες ανάγκη κοινωνικής και οικονομικής στήριξης συμπολίτες μας.

Σε αυτό το πλαίσιο θα έπρεπε να έχει κινηθεί και το συνδικαλιστικό κίνημα, καταθέτοντας προτάσεις-αν έχει, για την αντιμετώπιση της κρίσης, στηρίζοντας όποια μέτρα βοηθούν, αντί για μικροκομματικούς λόγους να διατυμπανίζει με υπερηφάνεια, παπαγαλίζοντας δήθεν μελέτες του ΙΝΕ και 50.000, 100.000, 200.000 νέους ανέργους διασπείροντας τον πανικό.

Και καλά θα κάνει το ΙΝΕ να φέρει επιτέλους έγκαιρα τις προτάσεις όταν του ζητάνε εδώ και 7 χρόνια -όπως για ένα δίκαιο φορολογικό νομοσχέδιο για τους εργαζόμενους, αντί να παρεμβαίνει :

• για αντιπολιτευτικούς λόγους όταν το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην αντιπολίτευση σπέρνοντας τον πανικό με…. κομματικές αμπελοφιλοσοφίες,

• και σιωπώντας ή συμφωνώντας, όταν το ΠΑΣΟΚ είναι στην κυβέρνηση, όπως έκανε στην περίπτωση που το 1% του Νόμου Ρέππα, όπου θα έφτανε δήθεν για την επιβίωση του ασφαλιστικού. Αλλά τότε ούτε είδε, ούτε άκουσε…..

Όσο αφορά τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ, αφού είναι γνωστό ότι οι εργαζόμενοι-συνταξιούχοι προκειμένου να επιβιώσουν έχουν υπερχρεωθεί σε κάρτες, δάνεια κλπ, και αφού :

• δεν μπορούμε να φτιάξουμε μια τράπεζα εργαζόμενων-μικροκαταθετών με χαμηλά επιτόκια που θα αντιπροσωπεύουν τα λειτουργικά της και μόνο έξοδα-χωρίς κέρδος,

• ας αναλάβουμε να ενημερώσουμε-βοηθήσουμε τους καταναλωτές να ψάχνουν να βρίσκουν τις τράπεζες με το μικρότερο επιτόκιο δανεισμού (σήμερα απέναντι στο 22% επιτόκιο καρτών-υπάρχει ακόμα και 14,5%-Ταχ.Ταμιευτήριο) σαν μέτρο πίεσης, ώστε να αναγκαστούν και οι υπόλοιπες να ρίξουν τις τιμές τους.

Όσον αφορά τα Βαρέα και Ανθυγιεινά θα πρέπει να απαιτήσουμε να επικρατήσει η λογική όχι της αφαίρεσης των επαγγελμάτων, αλλά η όποια αναθεώρηση πρέπει να γίνει με επιστημονικούς όρους βάσει της σύγχρονης σήμερα τεχνολογίας και να συμπεριληφθούν νέες ειδικότητες.

ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Παράλληλα, το Κράτος θα πρέπει να αφήσει τα μηνύματα, τις προειδοποιήσεις, και φραστικές απειλές για πρόστιμα μέχρι 1εκ ευρώ για τη «ληστεία» των τραπεζών σε βάρος των καταναλωτών, και ας επιβάλει επιτέλους ποινές-εισπράξιμες, όπως επιβάλει σε όλους μας ακόμα και για μια απλή παράβαση κυκλοφορίας, χρηματική, με αφαίρεση άδειας-διπλώματος ή και.. με προσωποκράτηση ακόμα…

Είναι χρέος της πολιτείας:

• να σταματήσει επιτέλους αυτό το πλιάτσικο των τραπεζών-αφού δεν υπάρχει Ελληνική οικογένεια που να μη νιώθει κάθε μήνα στην πλάτη της την βαριά ανάσα της τραπεζικής πίεσης, με ουσιαστικό επιτέλους έλεγχο των αυξανόμενων-μόνο στην Ελλάδα επιτοκίων, που συμβάλουν στη μείωση της κατανάλωσης, αύξηση της ανεργίας, διόγκωση των κοινωνικών προβλημάτων

• να ενεργοποιήσει τις αρμόδιες ελεγκτικές και εποπτικές αρχές και να διερευνήσει την τιμολόγηση, το ύψος δηλαδή των επιτοκίων των τραπεζών τη στιγμή μάλιστα που τόσο απλόχερα τους προσφέρει «οικονομική χείρα βοηθείας». Βρίσκοντας παράλληλα τρόπο για να φτάσουν στοχευμένα-τα αναλογούντα χρήματα και οι εγγυήσεις στις αρνούμενες να συμβάλουν τράπεζες, απευθείας-ή μέσω ελεγχόμενων από το κράτος δομών-οργανισμών- ιδρυμάτων, σε αυτούς τους χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, ανέργους και μικρομεσαίους επιχειρηματίες που τα έχουν πραγματική ανάγκη :

 στην πληρωμή δόσεων των δανείων τους,

 στους ανέργους για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης,

 σε συνταξιούχους μπροστά σε ένα δύσκολο χειμώνα,

 σε κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη στήριξης.

• να αναθεωρήσει τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2009 με βάση και τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, ώστε να δοθεί περαιτέρω «ανάσα» στα χαμηλά εισοδήματα με περισσότερα μέτρα από το ταμείο κατά της φτώχειας. Πρέπει, όπως έχουμε ήδη προτείνει, να φορολογηθούν επιτέλους τα υπερκέρδη του κεφαλαίου, πέραν από τη φορολόγηση των μερισμάτων και της υπεραξίας των μετοχών.

• Να προχωρήσει σε στοχευμένες δράσεις προς την ενίσχυση-στήριξη τμημάτων της κοινωνίας, όπως μακροχρόνια άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε παράταση του χρόνου του επιδόματος ανεργίας και αύξηση του, μεγαλύτερες δαπάνες για πολιτικές απασχόλησης, πάγωμα – περίοδο χάριτος (και αφού προηγούμενα αποσυρθούν οι επίμαχοι όροι) για 1 χρόνο των στεγαστικών και επιχειρηματικών δανείων χωρίς υπολογισμό τόκων, μετατροπή των stage-ανάλογα σε συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου με ασφαλιστικά δικαιώματα, προκήρυξη για πλήρωση κενών θέσεων με μόνιμο προσωπικό όπου υπάρχουν πάγιες-διαρκείς ανάγκες -αντί για stage και συμβάσεις έργου, μετατροπή των συμβάσεων έργου(μπλοκάκι) που υποκρύπτουν σχέση απασχόλησης σε κάλυψη παγίων αναγκών-με συμβάσεις πλήρους απασχόλησης κλπ

• Να κλείσει επιτέλους το θέμα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αφού ακόμη και σήμερα, περισσότεροι από 100.000 εργαζομένους δεν έχουν πάρει από τις αρχές του 2009 ούτε ένα ευρώ αύξηση. Πως περιμένουν λοιπόν κάποιοι, αυτοί οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν ακόμη και τις στοιχειώδεις καθημερινές ανάγκες των οικογενειών τους;

• Να μελετηθούν στοχευμένες δημόσιες επενδύσεις που θα ανταποδώσουν στο κοινωνικό σύνολο οικονομικά αποτελέσματα και υπηρεσίες που αυτή τη στιγμή χρειάζονται όσο ποτέ, με αύξηση των προβλεπομένων κονδυλίων δημόσιων επενδύσεων. Γιατί σε περιπτώσεις που χρειάζονται έργα, υποδομές, τόνωση συγκεκριμένων περιοχών της περιφέρειας, καταπολέμηση της ανεργίας-ενίσχυση της απασχόλησης, η παρέμβαση του κράτους πρέπει να είναι ουσιαστική, έστω και αν αναγκαστεί να γίνει το ίδιο για κάποιο διάστημα, επιχειρηματίας και εργοδότης.

Πέρα από αυτό, όπως στις τράπεζες διατέθηκαν 28 δις, να στηριχθούν με κυβερνητικά μέτρα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να ενισχυθεί και η βιομηχανία, για να αποφύγουμε την αποβιομηχάνιση και το κλείσιμο εργοστασίων.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Με την εισήγησή μας επιχειρήσαμε να αναδείξουμε μια σειρά θεμάτων που απασχολούν αυτό τον καιρό όλους τους εργαζόμενους, συνταξιούχους και ανέργους, προχωρώντας στην κατάθεση εκτιμήσεων, λύσεων και προτάσεων. Μένει στην πολιτεία να τις εξετάσει, στους κοινωνικούς εταίρους να προβληματιστούν, και στο συνδικαλιστικό κίνημα να διεκδικήσει την προώθηση και υλοποίησή τους.