Συνεδρίασε σήμερα Πέμπτη 7/5/09 η ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ και αφού συζήτησε τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα που απασχολούν αυτή την περίοδο τους εργαζόμενους όπως:
Οι συνεχιζόμενες απολύσεις- διαθεσιμότητες- 4ήμερα κατά παράβαση κάθε έννοιας νομιμότητας και κοινωνικής ευθύνης.
Οι κλιμακούμενες εργοδοτικές αυθαιρεσίες καταστρατήγησης των Εργ. Νόμων και των ΣΣΕ.
Η επιδείνωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων συνταξιούχων- απλών πολιτών από τα συνεχόμενα κύματα ανατιμήσεων βασικών καταναλωτικών προϊόντων και υπηρεσιών.
Οι σχεδιαζόμενες νέες “μεταρρυθμίσεις” στους Οργανισμούς και στους φορείς του Δημοσίου (ΟΣΕ, ΟΤΕ, ΔΕΗ κ.α.)
Η υφαρπαγή των αποθεματικών του ΛΑΕΚ και η διάθεσή τους για προεκλογικές ρουσφετολογικές προσλήψεις.
Η συνέχιση του εμπαιγμού των συμβασιούχων και των καθαριστριών Δημόσιων Σχολείων.
Τα σχεδιαζόμενα νέα φορολογικά, αντεργατικά και αντιασφαλιστικά μέτρα κατά των εργαζομένων και των πολιτών με πρόσχημα τη διεθνή κρίση.
Η εμμονή στις Νεοφιλελεύθερες συνταγές που δημιούργησαν την κρίση και οι οποίες οδηγούν τους πολίτες στην εξαθλίωση και την οικονομία στην ύφεση.

Η εργασιακή, οικονομική, ασφαλιστική και κοινωνική θέση των εργαζομένων με πρόφαση τη διεθνή κρίση υποβαθμίζεται καθημερινά και επικίνδυνα χωρίς να λαμβάνονται τα αναγκαία κυβερνητικά μέτρα προστασίας των εργαζομένων.
Για αυτό η Διοίκηση της ΓΣΕΕ αποφάσισε:
1. Έκτακτη συνεδρίαση της ολομέλειας της Διοίκησης της ΓΣΕΕ αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές ώστε να αποφασιστούν απεργιακές κινητοποιήσεις.
2. Τη νομική και δικαστική προσφυγή ακύρωσης και ανατροπής της απόφασης του ΟΑΕΔ για τα χρήματα του ΛΑΕΚ.
3. Όποια εργατικά κέντρα ή ομοσπονδίες πραγματοποιήσουν απεργιακές κινητοποιήσεις θα έχουν την υποστήριξη και σύμπραξη της ΓΣΕΕ.
4. Επίσης στη Διοίκηση της ΓΣΕΕ υποβλήθηκε και έγινε αποδεκτή η παραίτηση του συν. Αλέκου Καλύβη από τη θέση του Α/τη Προέδρου και στη θέση του εκλέχτηκε ο συν. Γιώργος Γαβρίλης .

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕKΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΓΣΕΕ
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΓΣΕΕ 7/5/2009

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Υποβάλλω και τυπικά στο σώμα που με εξέλεξε την παραίτηση μου από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ και τη θέση του Αναπληρωτή Προέδρου.
Αυτή είναι μια προσωπική επιλογή και αποτελεί επίσης συλλογική απόφαση της Αυτόνομης Παρέμβασης, στα πλαίσια μιας διαδικασίας ανανέωσης και αναδιάταξης των στελεχών μας.
Στις θέσεις που κατείχα προτείνουμε τον συνάδελφο Γιώργο Γαβρίλη με την έννοια της αναλογικής συμμετοχής μας στην Εκτελεστική Επιτροπή και τη συμμετοχή μας σε ένα αντιπροσωπευτικό Προεδρείο, το οποίο συγκροτείται χωρίς τον αποκλεισμό καμίας δύναμης.
Αγαπητοί συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Πρωτοεκλέχτηκα στη Διοίκηση της ΓΣΕΕ στο 28ο Συνέδριο στις 19/3/1995. Εκλέχτηκα στην Εκτελεστική Επιτροπή και στη θέση του Αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα στις 23/10/1996 και στη θέση του Αναπληρωτή Προέδρου στις 12/5/2000.
Όπως αντιλαμβάνεστε πρόκειται για μια πολύχρονη θητεία στα συνδικαλιστικά πράγματα της τριτοβάθμιας οργάνωσης μας, σε μια περίοδο οξύτατης επίθεσης στους εργαζόμενους από τους εργοδότες, αλλά και τις δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου δικομματισμού, που μου επιτρέπει τουλάχιστον μια συνοπτική απεικόνιση της εμπειρίας και των σκέψεων μου.
Στη διαδρομή αυτών των χρόνων εκπροσώπησα -ελπίζω με επάρκεια-ένα διαφορετικό ρεύμα απόψεων απ’ ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ πρεσβεύει. Εργαστήκαμε υπερβαίνοντας τις δυνάμεις της περιορισμένης εκπροσώπησης μας στα όργανα, διατυπώνοντας σε κάθε περίπτωση τη θέση μας, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες, ανοίγοντας νέα ζητήματα πάντα με την επιδίωξη να ενισχυθεί ο αγωνιστικός προσανατολισμός και το κύρος της ΓΣΕΕ. Πολλά μεγάλα ζητήματα, αυτή την περίοδο, κρίθηκαν με συγκρούσεις, με αντιπαραθέσεις, πολεμικές, αλλά και συνθέσεις. Προσπάθησα- άλλοι θα κρίνουν αν τα κατάφερα- να πολιτευτώ όλη αυτή την περίοδο με βάση τις αρχές, τους στόχους και την στρατηγική του Αυτόνομου- Ταξικού- Διεκδικητικού- Δημοκρατικού- Μαζικού- Ενωτικού συνδικαλισμού. Προσπάθησα ακόμη και στην ένταση των γεγονότων να αντιπαρατίθεμαι με απόψεις και όχι με πρόσωπα.
Η γνώμη που σχημάτισα όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι η ΓΣΕΕ, παρότι είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο συντονισμού των συνδικαλιστικών προσπαθειών της εργατικής τάξης, δεν πέτυχε στο ρόλο της.
Υποβαθμίζεται διαρκώς η χρησιμότητα της στη συνείδηση των εργαζομένων και μειώνεται η αξιοπιστία της. Οι αιτίες είναι πολλές και υποκειμενικές που αφορούν τις δυνάμεις που δρουν μέσα στα συνδικάτα και αντικειμενικές που αφορούν στις ποικίλες αλλαγές, που προωθούνται και στο παραγωγικό πρότυπο και στις εργασιακές σχέσεις, όσο και στις αντεργατικές πολιτικές που ασκούν οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες.
Το παρελθόν είναι παρελθόν και αυτό δεν αλλάζει σήμερα. Μπορεί όμως να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε το παρελθόν μας. Μπορεί να σχεδιαστεί αλλιώς το μέλλον. Απαιτείται –κατά τη γνώμη μου- ένα μεγάλο άλμα για να υπερβούμε την κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος. Υπάρχουν όμως ορισμένες προϋποθέσεις και η πιο σημαντική είναι η πολιτική βούληση της ίδιας της ΓΣΕΕ.
Είμαστε διατεθειμένοι και σε τι πρέπει να αλλάξουμε; Αν κάποιοι θεωρούν ότι όλα πήγαν καλά, τότε το πρόβλημα θα εντείνεται. Αν κάποιοι σκέφτονται ότι πρέπει να υπάρξουν αλλαγές, τότε υπάρχει ελπίδα για να αντιστρέψουμε τα πράγματα. Εύχομαι να συμβεί το δεύτερο.
Έχοντας λοιπόν αυτή την αθεράπευτη αισιοδοξία, επιμένω να υπογραμμίζω ότι τα στοιχεία μιας αναγεννητικής πορείας είναι τα πιο κάτω:
1. Η αλλαγή του προσανατολισμού και τον χαρακτήρα του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας. Ο ταξικός, διεκδικητικός συνδικαλισμός με σύγχρονους όρους είναι το ζητούμενο. Κι αυτό απαιτεί την εγκατάλειψη πρακτικών κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, κομματικής χειραγώγησης και συνθηκολόγησης με την στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού.
2. Η αποκατάσταση της ενότητας δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε συνθήκες έντασης της κρίσης και των δραματικών συνεπειών για τους εργαζόμενους αποτελεί όχι πολυτέλεια, αλλά λάθος ιστορικής εμβέλειας όσων επικαλούνται μεν σωστά τις αρνητικές πρακτικές των δυνάμεων του συμβιβασμένου συνδικαλισμού, όχι όμως για να δημιουργήσουν ευρύτερες συσπειρώσεις πάλης μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά για να διασπάσουν τις γραμμές του.
3. Η μαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος ιδιαίτερα με τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους στην επισφάλεια, τις γυναίκες. Αυτή δεν θα πραγματοποιηθεί αν δεν περάσει η δημοκρατία στους χώρους δουλειάς, αν δεν τσακιστεί η εργοδοτική αυθαιρεσία. Δυστυχώς, όσον αφορά τους νέους, το τόσο σοβαρό αυτό ζήτημα που αφορά στην ίδια την ύπαρξη του συνδικαλιστικού κινήματος μένει ως κάτι που πρέπει να γίνει, αλλά τίποτα ουσιαστικό δε γίνεται. Αν περιμένουμε οι νέοι να λειτουργούν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της κυριαρχούσας αντίληψης στη ΓΣΕΕ και δεν αποδεχόμαστε ότι η νέα γενιά εντάσσεται με τους δικούς της όρους, τότε θα οδηγηθούμε σε αναπαραγωγή μοντέλων αποτυχίας. Χρειάζεται γενναιότητα, σταθερό προσανατολισμό, μέτρα πολιτικής, οργάνωσης και επικοινωνίας, ώστε να περάσουμε σε μια νέα φάση μαζικής ένταξης των «εκτός των τειχών» μέσα στα συνδικάτα.
4. Η διεύρυνση της Δημοκρατικής λειτουργίας είναι ένα κομβικό αλλά άλυτο μέχρι στιγμής ζήτημα για τη ΓΣΕΕ. Δυστυχώς η δημοκρατία δεν πραγματώνεται στο εσωτερικό των συνδικάτων. Τα όργανα ιδίως τα εκτελεστικά υπολειτουργούν και υποκαθίστανται από διμερείς ή μονομερείς αποφάσεις. Ουσιαστικός διάλογος δεν υπάρχει μεταξύ των συνιστωσών του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Οι γραμματείες που θα έπρεπε να είναι οι πυλώνες της δράσης και της διοικητικής διάρθρωσής της ΓΣΕΕ, δεν έχουν εξασφαλίσει την απαραίτητη υποδομή και συλλογικότητα. Η επίλυση με θετικό τρόπο όλων αυτών των ζητημάτων θα συμβάλλει επιπλέον στην κατάκτηση μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας της ΓΣΕΕ και θα άρει γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που έτσι ή αλλιώς υπάρχουν στη διοικητική δομή της ΓΣΕΕ.
5. Η εξασφάλιση της συμμετοχής του κόσμου της εργασίας. Αυτό το ζήτημα είναι ένα ζήτημα αλλαγής νοοτροπίας, που πρέπει να εμβολιάσει όλο το κίνημα και όχι ένα ζήτημα που αφορά αυτή καθ’ αυτή τη ΓΣΕΕ. Το πρόβλημα της γραφειοκρατικής λειτουργίας και των αποφάσεων από τα πάνω αφορά όλη την κλίμακα του κινήματος. Η ΓΣΕΕ οφείλει να συμβάλλει σε πιο μαζικές διαδικασίες (συγκεντρώσεις μελών ομοσπονδιών και Δ.Σ., συνελεύσεις, δημοψηφίσματα), ώστε να περάσει ένα κλίμα ενεργούς συμμετοχής άμεσης δημοκρατίας και συναπόφασης των ίδιων των εργαζόμενων ιδιαίτερα στα τριτοβάθμια σωματεία. Καθοριστικό ζήτημα είναι η διαρκής επαφή των συνδικαλιστών με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς.
6. Οι αλλαγές στην οργανωτική δομή. Είναι απαραίτητη η έναρξη μιας ουσιαστικής και παραγωγικής συζήτησης για την άρση του κατακερματισμού πρώτα στο δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο και για την αλλαγή της δομής στο πρωτοβάθμιο επίπεδο, ώστε να διασφαλιστεί η συνδικαλιστική κάλυψη των επισφαλώς εργαζομένων με όρους ενίσχυσης της ενότητας των εργαζομένων. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ πρέπει επί τέλους να θέσουν ένα χρονοδιάγραμμα ενοποίησης, που πρέπει να έχει ημερομηνία λήξης.
7. Στους τομείς επικοινωνίας και Ευρωπαϊκών και Διεθνών σχέσεων πρέπει να γίνουν σημαντικές τομές, ώστε οι φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται σε ατομικό επίπεδο, να ενισχυθούν με υποδομές και μέσα επικοινωνίας της ίδιας της ΓΣΕΕ, στρατηγική διεύρυνσης συμμαχιών σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα ζητήματα που αφορούν την ανάγκη σημαντικής βελτίωσης του τρόπου λειτουργίας της ΓΣΕΕ. Όμως θεωρώ ότι αυτά είναι συμπληρωματικά στοιχεία μιας πολιτικής στάσης της ΓΣΕΕ. Αν αυτή χωλαίνει, τότε όλα αυτά θα έχουν μικρή επίδραση.
Κλείνω λοιπόν επαναφέροντας το κεντρικό ζήτημα στρατηγικής του συνδικαλιστικού κινήματος.
Υπάρχει μια δραματική εξέλιξη που αφορά στην οικονομική κρίση με τεράστιες συνέπειες στην εργατική τάξη. Ταυτόχρονα όμως δημιουργείται και μια μοναδική ευκαιρία αφύπνισης του συνδικαλιστικού κινήματος.
Γνωρίζουμε ότι η κρίση δημιουργεί φόβο, αναστολές, συντηρητικοποίηση. Όμως δημιουργεί και ριζοσπαστισμό και αγωνιστικές διαθέσεις.
Δεν πρέπει να αφήσουμε την οικονομική κρίση να γίνει η ταφόπλακα συνδικαλιστικού κινήματος. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός το επιδιώκει αυτό, διότι μέσα από τον «ενταφιασμό» των συνδικάτων προσδοκά να ξεπεραστεί η κρίση με σταθεροποίηση, με την ίδια ή άλλη μορφή, του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.
Απαιτείται, λοιπόν, μια νέα μεγάλη αγωνιστική συμμαχία του κόσμου της εργασίας και των συνδικάτων, ένα μεγάλο κίνημα διάρκειας με τη συμμετοχή όλων με στόχο την ακύρωση των συνεπειών της κρίσης στους εργαζόμενους, την αντίκρουση του νεοφιλελευθερισμού, που συνεχίζεται, με ταυτόχρονη προβολή εναλλακτικών πολιτικών οικονομικής ανάκαμψης σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Επί πλέον –πριν κλείσω- θεωρώ ως ένα ζήτημα τιμής για τη ΓΣΕΕ να διαφοροποιήσει τη στάση και δράση της για όλα όσα σχετίζονται με την αποτρόπαια εγκληματική ενέργεια κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Ο κόσμος της επισφάλειας είναι το σύγχρονο προλεταριάτο σε μια χώρα με ισχνή βιομηχανική βάση. Αυτό τον κόσμο πρέπει να τον υπερασπίσουμε με νύχια και με δόντια, όπως και κάθε καταπιεσμένο της τάξης μας, κάθε συνδικαλιστή που σε αντίξοες συνθήκες ανοίγει δρόμο για την συνδικαλιστική δράση.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους σας για την συνεργασία μας στα πλαίσια των οργάνων, για την περιπετειώδη συγκατοίκηση μας μέσα στη ΓΣΕΕ που είχε τις θετικές και τις αρνητικές στιγμές της.
Όλα αυτά που σας είπα δεν τα θεωρώ αναμνήσεις. Αναμνήσεις έχουν αυτοί που παραιτούνται και εγώ δεν πρόκειται, με ότι και αν ασχοληθώ από εδώ και πέρα, να τραβήξω τη σκέψη μου και την πρακτική μου από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Εύχομαι στον σύντροφο μου Γιώργο Γαβρίλη να είναι σιδεροκέφαλος. Είμαι σίγουρος ότι έχει όλα τα εχέγγυα και τις δυνατότητες, για να εξασφαλίσει με όλους τους συντρόφους μας, μια θετική πορεία της Αυτόνομης Παρέμβασης και μια σημαντική παρουσία στη ΓΣΕΕ.
Τον παροτρύνω να γίνει και αυτός κατά μία αλληγορική έννοια «πατροκτόνος», να εισάγει δηλαδή νέα στοιχεία στη σκέψη και τη δράση μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Εύχομαι σε όλους τους συναδέλφους της Διοίκησης καλή δουλειά από δω και πέρα.