Ένας αγώνας για το μέλλον της εργασίας
Η άνοδος της Amazon στην κορυφή μιας οικονομίας που κερδίζει τα πάντα στη λογική του «ο νικητής τα παίρνει όλα», συνιστά πρόσκληση για τα εργατικά συνδικάτα σε όλο τον κόσμο να δράσουν και να αγωνιστούν για περισσότερα συλλογικά δικαιώματα και επιβεβαίωση της αξιοπρέπειας της εργασίας.
Η Amazon και ο τρόπος λειτουργίας όλων των αντίστοιχων ψηφιακών οικονομικών γιγάντων, δεν αποτελεί απειλή μόνο για τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και για όσους πιστεύουν στην ιδιωτική ζωή, τις πολιτικές ελευθερίες και τις δίκαιες οικονομίες. Ο αγώνας και η ικανότητα της κοινωνίας μας να χαλιναγωγήσει την Amazon, είναι μια από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες της εποχής μας – έναν αγώνας που θα διαμορφώσει το μέλλον της εργασίας και των οικονομιών μας. Οι νικηφόρες εκλογές για την ίδρυση σωματείου στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά σε αποθήκη της Amazon. Η νίκη των εργαζομένων τον προηγούμενο μήνα ήταν τόσο μεγάλη που η εταιρεία του Τζεφ Μπέζος αμέσως άνοιξε σκληρή νομική αντιπαράθεση για να ακυρώσει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, σε μια συνεχιζόμενη και επίμονη εργοδοτική προσπάθεια αποτροπής της ίδρυσης του Σωματείου.
Κι όμως, αυτή η νίκη, αυτό το αποτέλεσμα ήδη σηματοδοτεί πολλά σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η υποστήριξη για συλλογική οργάνωση και δράση στις ψηφιακές πλατφόρμες αυξάνεται. Όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα σε νομικό επίπεδο, αλλά και στις εκλογές που διεξάγονται στις υπόλοιπες αποθήκες της Amazon, αυτού του τύπου οι ψηφοφορίες είναι απόδειξη του πάθους των εργαζομένων για περισσότερη δημοκρατία. Δείχνουν την ικανότητά τους να αντιμετωπίζουν την αδυσώπητη εργοδοτική επίθεση, καθώς και τα κότσια εργαζομένων και συνδικάτων ν’ αναλάβουν μια από τις δυσκολότερες εκστρατείες σε αποθήκες της πολυεθνικής, όπως στο Bessemer της Αλαμπάμα, στο Βαθύ Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου τα εργατικά συνδικάτα είναι ελάχιστα. Και η νίκη σε μια από τις μεγαλύτερες αποθήκες στη Νέα Υόρκη αποδεικνύει ότι οι εργαζόμενοι έχουν «χορτάσει» την εργοδοτική βαρβαρότητα και ψηφίζουν υπέρ της αλλαγής και της ενδυνάμωσης.
Ταυτόχρονα, η λυσσαλέα προσπάθεια αποτροπής της ίδρυσης σωματείων, τονίζει τα θεμελιώδη προβλήματα με το εργατικό δίκαιο και τον βαθμό στον οποίο οι εργοδότες είναι σε θέση να ασκήσουν καταναγκαστική εξουσία επί των εργαζομένων κατά τη διάρκεια αυτών των συνδικαλιστικών προσπαθειών. Κι αυτό δεν είναι κάτι άγνωστο ούτε στη χώρα μας. Οι νομοθετικές παρεμβάσεις των τελευταίων ετών στο συλλογικό εργατικό δίκαιο σε αυτό κατατείνουν. Στον περιορισμό των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και στην ενίσχυση της εργοδοτικής εξουσίας σε κάθε χώρο εργασίας. Πολλοί συνάδελφοί μας απολύονται καθημερινά στην προσπάθεια τους να ιδρύσουν σωματεία. Η δομή της εργοδοτικής εξουσίας στον εργασιακό χώρο αλλάζει και πρέπει να αλλάξουν και τα συνδικάτα. Να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες του διαδικτύου και να απευθυνθούν στους ασυνδικάλιστους εργαζόμενους των μεγάλων ψηφιακών πλατφόρμων και των πολυδύναμων περιφερειακών call centers που συμπεριφέρονται απάνθρωπα σε χιλιάδες «αόρατους» για τα συνδικάτα εργαζόμενους.
Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε πλέον μπροστά στο πρόβλημα. Πρέπει ως συνδικάτα να μην κοιτάμε μόνο πίσω, αλλά και εμπρός. Και «εμπρός» σημαίνει ότι και εμείς έχουμε υποχρέωση και καθήκον διαρκούς μετασχηματισμού. Σε έναν κόσμο που αλλάζει, τα συνδικάτα πρέπει να αλλάζουν κι αυτά.
