Η βιώσιμη ανάπτυξη απαιτεί την συνύπαρξη της οικονομικής διάστασης με την ποιότητα του περιβάλλοντος και την κοινωνική ευημερία. Το Συνδικαλιστικό κίνημα τόσο το διεθνές όσο και το ευρωπαϊκό, προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στους όρους και τις προϋποθέσεις της βιώσιμης ανάπτυξης και για τον λόγο αυτό έχει διαρκή εκπροσώπηση και συμμετοχή εκεί όπου διαμορφώνονται οι πολιτικές.

Ο ρόλος του αυτός απορρέει και θεσμικά από το άρθρο 29 της Ατζέντα 21 (Ρίο, 1992) σύμφωνα με το οποίο τα συνδικάτα αποτελούν μία από τις «μείζονες ομάδες» (Major Groups) στην διαδικασία για την βιώσιμη ανάπτυξη. Σε εθνικό επίπεδο τα συνδικάτα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στα ζητήματα της βιώσιμης ανάπτυξης -σε πολλές περιπτώσεις το πράττουν, ο βαθμός συμμετοχής τους όμως διαφοροποιείται από χώρα σε χώρα και συναρτάται με πολλές παραμέτρους, όπως και με την γενικότερη κουλτούρα, αποδοχή και αναγνώριση που επικρατεί στην κοινωνία για την δράση των συνδικάτων σε τομείς εκτός των παραδοσιακών (εισόδημα, εργασιακά δικαιώματα, συνθήκες εργσίας κ.ά).
Η ανάγκη της συνδικαλιστικής παρέμβασης σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος γίνεται επιτακτική, καθώς οι επιπτώσεις από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, πλήττουν περισσότερο από κάθε άλλη κοινωνική ομάδα τους μισθωτούς, αφού είναι εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις-διεξόδους λόγω περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων.