Όταν έχουν συμβεί τεράστιες ανατροπές στη μισθολογική, εργασιακή και ασφαλιστική κατάσταση των εργαζομένων, είναι αστείο η νέα κυβέρνηση στις προγραμματικές δηλώσεις να τα ξεπερνά αυτά τα ζητήματα με αφηρημένες επικλήσεις περί συνεννόησης.

Να μην έχει κατά προτεραιότητα την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των εργαζομένων που έχουν πληγεί από τη βάναυση πολιτική που ασκείται.

Η ΓΣΕΕ θα συνεχίσει την αγωνιστική δράση της και ζητά, εδώ και τώρα, από τους εργοδότες να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να κάνουμε Εθνική Σύμβαση όλα όσα συμφωνήσαμε στις 2 του Φλεβάρη και ο τότε Πρωθυπουργός τα πέταξε στο καλάθι στων αχρήστων.

Να συμφωνήσουμε για τη λειτουργική και θεσμική ισχύ της Εθνικής Σύμβασης. Ότι θα σταματήσει να υπάρχει μείωση του 22% για τους εργαζόμενους και του 32% για τους ανθρώπους μέχρι 25 ετών που μπαίνουν στην εργασία. 

Να συμφωνήσουμε ότι θα ισχύει στο εξής η μετενέργεια, η οποία δεν αφορά στο χρόνο, όπως κάποιοι πονηρά λένε. Αφορά στην ποιότητα δηλαδή στο τι μετενεργεί όταν δεν υπάρχουν συμβάσεις. 

Να συμφωνήσουμε ότι οι συλλογικές συμβάσεις θα πρέπει να επεκτείνονται σε όλους τους εργαζόμενους. 

Να συμφωνήσουμε για τη λειτουργία του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, ο οποίος τελεί ουσιαστικά σε καθεστώς ύπνωσης ή ακόμα και ευθανασίας. 

Είναι μια πρόκληση. Και η πρόκληση αυτή προς τους εργοδότες έχει και μια άλλη ακόμα παράμετρο. 

Ότι συμφωνήσουμε να υπογραφεί στην έδρα του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, υπό την αιγίδα του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, ούτως ώστε κανένας, Κυβέρνηση, εργοδότες και πολύ περισσότερο η Τρόικα που έχει επιφέρει με τις πολιτικές της αυτές τις ανατροπές, να μην νομιμοποιείται να κάνει δολιχοδρομίες και να έχει αμφισβητήσεις.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ